„JA” – dwie odsłony kobiecości. Wystawa, która uczy odwagi

Pomysł na wystawę zrodził się – jak przyznaje kuratorka Iwona Wojciechowska-Salamon – z potrzeby serca.

„To miało być podziękowanie. Najpierw myślałam o pokazie mody, później o kameralnym spotkaniu. Ale im dłużej rozmawiałyśmy z dziewczynami, tym bardziej czułam, że to musi być coś większego. Że trzeba dać głos kobietom i pokazać ich historie w całości – światło i cień.”

Projekt łączy dwa spojrzenia artystek: Pauliny Szramke i Anny Nowakowskiej. Ich prace różnią się stylem, ale opowiadają tę samą historię – o kobiecości, która nie jest jednowymiarowa.

Fotografie Pauliny Szramke mają formę szczerych, niepozowanych portretów.

„Nie używałam błysku, nie retuszowałam zdjęć. Zależało mi na tym, żeby były prawdziwe. Chciałam, by każda kobieta zobaczyła, że jest wystarczająca taka, jaka jest.”

To nie tylko sesje zdjęciowe, ale także rozmowy – czasem trudne, czasem wyzwalające. „Niektóre pytania były łatwe, inne dotykały głęboko schowanych emocji. Ale właśnie o to chodziło – o autentyczność.”

Anna Nowakowska swoją część projektu oparła na kontraście.

„Chciałam pokazać, że w każdej z nas jest i radość, i ból. Uśmiech, który widzą inni, i łzy, które wylewamy w nocy. To wszystko nas tworzy.”

Jej zdjęcia są czarno-białe, surowe, z mocnym ładunkiem emocjonalnym. To wizualny zapis kobiecej drogi – od strachu do akceptacji.

Wspólnym mianownikiem obu projektów jest refleksja o „maskach”, które zakładamy na co dzień.

„Każda z nas ma swoją – tę do pracy, tę dla rodziny, tę dla świata. Na zdjęciach próbujemy je zdjąć. Pokazać siebie naprawdę, choć to czasem najtrudniejsze.”

Projekt nie jest tylko wydarzeniem artystycznym – to także przestrzeń terapeutyczna. Dla autorek, bohaterek i odbiorców.

„Wielu kobietom te sesje pomogły zobaczyć siebie na nowo. Dla niektórych to był pierwszy raz, kiedy ktoś powiedział im: jesteś piękna, taka jaka jesteś. To wzruszające chwile.”

Wernisaż odbędzie się 1 października 2025 r. o godz. 17:00 w CSE „Światowid”. Organizatorzy zapowiadają, że to nie będzie zwykłe otwarcie – ma być miejscem spotkania i rozmowy.

„Chcemy, żeby kobiety, które przyjdą, zobaczyły, że nie są same. Że każda z nas ma swoje światło i swój cień – i że to jest w porządku.”

„JA. TU. TERAZ.” nie jest wystawą, którą ogląda się w biegu. To wydarzenie, które wymaga zatrzymania, wsłuchania się i – być może – odnalezienia własnej historii w twarzach innych kobiet. To zaproszenie do tego, by powiedzieć głośno: jestem wystarczająca, nawet jeśli moje życie jest czasem pełne cieni.

Bo w tym właśnie tkwi siła tego projektu – przypomina, że każda z nas ma prawo do swojego światła i do swojego mroku. A piękno zaczyna się tam, gdzie przestajemy udawać.