Jak rozpoczęła się przygoda Wioletty Piaseckiej z pisarstwem?
Wioletta Piasecka zadebiutowała w 1999 roku „Zaczarowaną krainą bajek”, ale jej miłość do słowa pisanego kiełkowała znacznie wcześniej. Studiując filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim, specjalizowała się w literaturze dziecięcej, co stało się fundamentem dla późniejszych projektów. Co ciekawe, zanim poświęciła się wyłącznie pisarstwu, pracowała jako dziennikarka „Dziennika Bałtyckiego”, gdzie szkoliła warsztat obserwacji społecznej – umiejętność tę później wykorzystała w powieściach obyczajowych.
Przełomem okazał się rok 2019, gdy autorka założyła kanał na YouTube, zapowiadając pracę nad pierwszą powieścią dla dorosłych. To symboliczne otwarcie na nowych odbiorców pokazało, że Piasecka nie boi się wyzwań. „Zawsze czułam, że moje historie mogą dotykać różnych sfer życia – zarówno tych magicznych, jak i zupełnie codziennych” – przyznaje pisarka w jednym z wywiadów. Dziś jej bibliografia liczy dziesiątki tytułów, a w księgarni znajdziesz zarówno lekkie bajki, jak i poruszające dramaty jej autorstwa.
Dlaczego książki dla dzieci Wioletty Piaseckiej warto czytać najmłodszym?
W twórczości dla młodych czytelników Piasecka łączy edukację z rozrywką, tworząc historie, które niosą wartościowe przesłanie. „Faustynka” i „Ignaś” – wydane z okazji 100-lecia niepodległości Polski – to doskonały przykład, jak w przystępny sposób mówić o patriotyzmie. Książki, objęte patronatem Biura Programu Niepodległa, szybko trafiły do szkolnych lektur i maratonów czytelniczych, dowodząc, że nauka historii nie musi być nudna.
Autorka sięga też po uniwersalne tematy, takie jak przyjaźń czy radzenie sobie z emocjami. Seria „Bajeczki z Zagrody” z bohaterami takimi jak Konik czy Prosiaczek uczy najmłodszych wrażliwości, a „Zagadki piłkarskie” pokazują, jak łączyć sportową pasję z rozwiązywaniem problemów. Co ważne, Piasecka unika moralizatorstwa – jej opowieści są jak rozmowa z mądrym przyjacielem, który podpowiada, ale nie narzuca rozwiązań.
Czy powieści obyczajowe Piaseckiej poruszają współczesne problemy?
Gdy Piasecka zaczęła pisać dla dorosłych, wielu czytelników było zaskoczonych, jak trafnie diagnozuje współczesne relacje. „Niezapomniany walc” – historia małżeństwa Wojtka i Kaliny – to niemal socjologiczna analiza kryzysów w związkach. Autorka nie boi się trudnych tematów: zdrady, wypalenia emocjonalnego czy konfliktów pokoleniowych. „Często dostaję wiadomości, że ktoś rozpoznał w bohaterach siebie. To dla mnie największy komplement” – przyznaje pisarka.
W jej prozie widać dziennikarskie zacięcie do detalu. W „Snach pachnących poziomkami” wątki miłosne przeplatają się z opisem życia na warmińskiej wsi, tworząc nostalgiczny obraz przemijania. Z kolei „Dotyk twoich dłoni” eksploruje temat samotności w erze social mediów, udowadniając, że literatura może być lustrem współczesności. Nic dziwnego, że w księgarniach te tytuły często lądują w dziale „must have” dla miłośników polskiej prozy.
Jakie postacie historyczne ożywiają książki Piaseckiej?
Biografie pisane przez Piasecką to nie suche fakty, ale pełne emocji opowieści o ludziach z krwi i kości. „W poszukiwaniu szczęścia. Biografia Andersena” pokazuje duńskiego baśniopisarza jako wrażliwego marzyciela, który przez całe życie szukał akceptacji. Autorka sięga po listy i dzienniki, by oddać głębię jego osobowości, jednocześnie utrzymując narrację przystępną nawet dla nastolatków.
W pierwszej połowie kwietnia 2025 roku ukazała się długo wyczekiwana książka „Lolek zanim został Janem Pawłem II” – zapowiadana jako „podróż do czasów, gdy przyszły papież był zwykłym chłopcem”. Piasecka skupia się na dzieciństwie i młodości Karola Wojtyły, pokazując, jak rodzinne tragedie kształtowały jego charakter. To historia, która łączy wątki uniwersalne (przyjaźń, strata) z konkretem historycznym, idealna dla miłośników literatury inspirowanej prawdziwymi wydarzeniami.
Gdzie jeszcze można spotkać twórczość Wioletty Piaseckiej?
Okazuje się, że książki Wioletty Piaseckiej to tylko część dorobku autorki. Jej scenariusze teatralne (m.in. „O królewnie, piekarczyku i pieczeniu chleba”) grane są w całej Polsce, od Gdańska po Rzeszów. Co ciekawe, Piasecka często adaptuje klasykę – jej wersja „Tajemniczego ogrodu” Burnetta przenosi akcję do współczesnego miasta, ucząc dzieci wartości przyrody w zurbanizowanym świecie.
Równie ciekawie prezentują się słuchowiska radiowe, takie jak „Francuskie dyrdymały i sztuka pieczenia chleba” dla Polskiego Radia Lublin. Te audycje łączą elementy edukacyjne z lekkim humorem, dowodząc, że Piasecka potrafi dostosować styl do każdego medium. A jeśli wolisz formę wizualną, zajrzyj na jej kanał YouTube – autorka zdradza tam kulisy powstawania książek i zaprasza czytelników do dyskusji.
Co wyróżnia styl pisarski Wioletty Piaseckiej na tle innych autorów?
Kluczem do sukcesu Piaseckiej jest umiejętność budowania intymnej więzi z czytelnikiem. Nawet w baśniach dla dzieci unika patosu – jej postaci mówią naturalnym językiem, a metafory zawsze służą klarownemu przesłaniu. W „Małej Cygance” (nagrodzonej w konkursie Remusa) łączy romską kulturę z uniwersalną historią o poszukiwaniu domu, unikając przy tym stereotypów.
W prozie dla dorosłych widać z kolei reporterską dbałość o szczegół. Opisy warmińskich krajobrazów w „Snach pachnących igliwiem” czy gwar krakowskich ulic w „Narzeczonej dla milionera” tworzą hipnotyzujący klimat. Piasecka nie moralizuje – pozwala bohaterom popełniać błędy, a czytelnikom wyciągać własne wnioski. To literatura, która szanuje inteligencję odbiorcy.
Podsumowując książki Wioletty Piaseckiej
Od magicznych bajek po przejmujące dramaty – twórczość Wioletty Piaseckiej to dowód, że dobra literatura nie zna granic gatunkowych. Autorka, czerpiąc z dziennikarskiego doświadczenia i akademickiej wiedzy, tworzy światy, w których każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie. Jej książki to nie tylko rozrywka, ale też zaproszenie do refleksji nad tym, co w życiu najważniejsze. Warto śledzić nowe tytuły tej pisarki – zwłaszcza że zapowiedzi na 2025 rok zapowiadają kolejne literackie podróże w czasie i przestrzeni.
