Koncert Elbląg

Czerwiec jest miesiącem znanym jako gwałtowny i burzowy. Nie tylko wśród synoptyków, ale i melomanów, co poświadczy koncertowo Elbląska Orkiestra Kameralna. Już 16. czerwca, w Sali Koncertowej Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych, będziemy świadkami muzycznej burzy, pełnej pasji, furii i ekstazy. O odpowiednią ilość smyczkowych „wyładowań” zadba jeden z najwybitniejszych niemieckich dyrygentów, „sypiący batutowymi pomysłami, jak z rękawa” – Thomas Kalb.

Już 26. maja Święto tych, które są warte wszystkich kwiatów świata – naszych Mam. W ten szczególny dzień zaspokajamy ich rozmaite gusta: filmowe, taneczne, a także muzyczne. O te ostatnie zadba Elbląska Orkiestra Kameralna, która zaprezentuje melomanom najpiękniejsze smyczkowe kompozycje Antonio Vivaldiego oraz „Cztery pory roku na miarę XX wieku” - Koncert skrzypcowy nr 2 Amerykańskie cztery pory roku Philipa Glassa. Do kameralistów dołączy jeden z najwybitniejszych współczesnych polskich skrzypków, zwycięzca X Międzynarodowego Konkursu im. Henryka Wieniawskiego, Piotr Pławner.

Muzyczna historia Europy to splot dziesiątek kompozytorów, setek melomanów i tysięcy kompozycji. Znaleźć do niej klucz to zadanie niełatwe, ale dla takiego solisty, jak Wojciech Waleczek, nie ma rzeczy niemożliwych.

Która nuta jest do zagrania, a która do przemilczenia? Thomas Kalb nie ma takich wątpliwości i z każdego fragmentu partytury wydobywa to, co najwartościowsze. Nie inaczej będzie w czerwcu, gdy dyrygent poprowadzi Elbląską Orkiestrę Kameralną.

Do serca Mamy można trafić różnymi drogami i w różnym rytmie. Również w rytmie muzyki klasycznej, o co już 26. maja zadbają elbląscy kameraliści w towarzystwie Piotra Pławnera. W Sali Koncertowej ZPSM będziemy świadkami podróży nie tyle za jeden, co za setki uśmiechów Mam, wywołanych przez Orkiestrę i jednego z najwybitniejszych polskich skrzypków przełomu XX i XXI wieku.

Silna, mądra, a przede wszystkim kochana – mama. 26. maja to Jej święto i można je celebrować w różnoraki sposób. Melomani nie mają jednak wątpliwości, że najlepszy jest jeden – koncert Piotra Pławnera i Elbląskiej Orkiestry Kameralnej. Artyści, w Sali Koncertowej ZPSM, sprawią swoimi smyczkami, że muzyka nie tylko złagodzi obyczaje, ale i połączy pokolenia.

Gdy handlowiec Thistlegorm debiutował w 1940 roku na brytyjskich wodach, II wojna światowa trwała w najlepsze. Pełen ciężarówek, motorów, silników i karabinów, miał stać się kolejnym alianckim aktorem na morskim teatrze wojennym. Rola okazała się jednak epizodem – nie minęło kilkanaście miesięcy, gdy statek spoczął na dnie Morza Czerwonego, zatopiony przez niemieckie bombowce.

Druga połowa lat 30. Widmo nowej wojny coraz silniej krąży nad światem, zaś w waszyngtońskiej Bibliotece Kongresu włoski pianista i kompozytor, Alfredo Casella przegląda tamtejsze zbiory. Wśród różnorodnych dzieł jego uwagę przykuwa pożółkły, pokryty kurzem rękopis zawierający sześć sonat…W taki sposób światło dzienne ujrzały kompozycje Gioacchino Rossiniego, które szybko stały się perłami muzyki kameralnej i na stałe zagościły w repertuarze najwybitniejszych zespołów smyczkowych świata.

Czytała Krystyna Czubówna – te słowa doskonale znają tysiące miłośników dokumentalnych filmów przyrodniczych. Najsłynniejsza polska lektorka w świecie fauny i flory czuje się niczym ryba w wodzie i niestraszne jej świerki tajgi, lody Antarktydy czy bezdroża Sahary. A także wody Morza Czerwonego, o czym przekonamy się 7. maja w Teatrze im. Aleksandra Sewruka – w ramach koncertu Discovery & Movie.

Tak licznego i różnorodnego instrumentarium elbląski teatr jeszcze nie widział i nie słyszał. 7. maja, w ramach koncertu Discovery & Movie, muzyczne siły połączą tam instrumenty smyczkowe, fortepian, akordeon, perkusja oraz orientalne instrumenty dęte rodem m.in. z Armenii, Japonii oraz Turcji. Istna instrumentalna „flota”, wraz z którą udamy się nad wody Morza Czerwonego. Przekonamy się, że akwen ten kryje w sobie nie tylko bogactwo flory i fauny, ale również dziesiątki, zatopionych na przestrzeni wieków, okrętów. Ich historie nie tyle zapadną, co wedrą się w pamięć melomanów i sprawią, że nasze wyobrażenie na temat „podwodnego ogrodu raju” ulegnie zmianie o 180 stopni.

Bywają utwory spektakularne, ale szybko ginące w mroku dziejów i bywają takie, które swoim blaskiem zachwycają kolejne pokolenia kompozytorów, muzyków i melomanów. Do tej drugiej grupy od ponad dwustu lat zalicza się Requiem d-moll KV 626 Wolfganga Amadeusza Mozarta – najsłynniejsza msza żałobna wszechczasów. Ostatnie dzieło austriackiego mistrza, jak żadne inne w jego dorobku, przepełnione mistycyzmem i dostojeństwem.

Rzadko który mistrz partytury pisze o swoich pierwszych utworach „sześć okropnych sonat, napisanych w najbardziej dziecięcym wieku i wykonanych pod psem”. Tak okoliczności kompozytorskiego debiutu wspominał geniusz opery komicznej, Gioacchino Rossini. Na szczęście autor Cyrulika sewilskiego się mylił i jego sonaty nie tylko przetrwały próbę czasu, ale stały się perłami muzyki kameralnej.