-" To było w biały dzień, w pewnym momencie usłyszeliśmy piski psa, podążając za odgłosem natrafiliśmy na watahy wilków"
- mówi w rozmowie z nami Pan Filip.
-"Wilki dosłownie wyciągnęły psa z mojego podwórka"
- dodaje Pan Filip.
-" To się ciągnie od dłuższego czasu, we wrześniu informowałem o tym Regionalną Dyrekcję Środowiska w Olsztynie, w odpowiedzi dostałem, że mam się odgrodzić i wykazać, że czuję się zagrożony, nawet na spacer strach wyjść, wilki polują w biały dzień...
- wskazuje w rozmowie z nami mieszkaniec wsi.
O stanowisko poprosiliśmy Regionalną Dyrekcję Środowiska w Olsztynie:
-"Wilk jest drapieżnikiem, który z racji swoich uwarunkowań (rozmiar, szybkość, uzębienie) może być niebezpieczny dla człowieka. Z reguły jednak wilk boi się ludzi i unika z nimi kontaktu. Z natury jest zwierzęciem płochliwym i zachowującym dystans do człowieka. Obecnie w krajowych mediach, prasie i na portalach społecznościowych pojawią się doniesienia, które wyrażają niepokój i obawy o bezpieczeństwo ludzi i ich dobytku (w tym zwierząt). Takie informacje otrzymywane są przez tutejszy urząd także drogą telefoniczną, co zapewne miało miejsce w przypadku mieszkańca wsi Stoboje. Mogące pojawiać się spotkania na linii człowiek – wilk, mają charakter incydentalny i na ich podstawie nie należy podsycać negatywnych emocji lokalnych społeczności. Zdarzają się sytuacje, że niektóre wilki podchodzą blisko zabudowań oraz zagryzają bądź porywają zwierzęta gospodarskie, w tym psy. Należy mieć na uwadze, że nie zawsze muszą być to dzikie wilki, lecz również zdziczałe, wałęsające się psy. Mogą być to także wilki chore lub osobniki, które zatraciły naturalny instynkt bojaźni wobec człowieka, np. w wyniku dokarmiania ich przez ludzi. Dzieje się to w sposób intencjonalny – w celu np. wykonania zdjęć przyrodniczych lub nieintencjonalnie – w związku z wyrzucaniem odpadków spożywczych lub niewłaściwym zabezpieczeniem miejsc ich składowania. Zdarzają się też przypadku wybierania szczeniąt wilków z nor i próby odchowania ich na zwierzęta domowe. "
- informuje Justyna Januszewicz, Rzecznik prasowy Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Olsztynie
-"Należy podkreślić, że zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713, z późn. zm.) działania w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa publicznego, w tym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należą do zadań własnych gminy. Potrzeby te obejmują także sprawy związane z bezpieczeństwem mieszkańców, zatem zapewnienie bezpieczeństwa lokalnej społeczności spoczywa zatem w głównej mierze na wójcie gminy/burmistrzu/prezydencie miasta.
Dodatkowo, na podstawie ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1856, z późn. zm.) został w Polsce stworzony system zarządzania kryzysowego, który działa na każdym szczeblu działania administracji publicznej. Kierowanie monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków zagrożeń na terenie gminy należy do wójta gminy/burmistrza/prezydenta miasta, na obszarze powiatu do starosty, zaś na obszarze województwa do wojewody. Biorąc powyższe pod uwagę, zapewnienie bezpieczeństwa lokalnej ludności należy do zadań własnych gminy.
Pomimo wysokiego statusu ochrony wilka w Polsce, w sytuacjach konfliktowych i niebezpiecznych, dopuszczalna jest ingerencja człowieka. Możliwe jest uzyskanie odstępstwa od zakazów obowiązujących w stosunku do tego gatunku, na podstawie zezwolenia wydanego przez właściwy organ. Wnioski w tym zakresie mogą składać zarówno organy samorządowe, jak i organizacje (w tym izby rolnicze), czy osoby fizyczne."
- dodaje Justyna Januszewicz, Rzecznik prasowy Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Olsztynie
-"Zgodnie art. 56 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2020 r. poz. 55, z późn. zm.) istnieje możliwość uzyskania zezwolenia na odstępstwo od zakazów obowiązujących wobec wilka, w celu wyeliminowania powodowanego zagrożenia, np. na umyślne płoszenie czy zabijanie. W zakresie umyślnego płoszenia zezwolenie wydawane jest przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska, natomiast w zakresie umyślnego zabijania przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska. Zezwolenia takie mogą być wydawane w przypadku braku rozwiązań alternatywnych, jeżeli wnioskowane działania nie są szkodliwe dla zachowania we właściwym stanie ochrony tego gatunku oraz przy spełnieniu jednej z przesłanek indywidualnych, takich jak ograniczenie poważnych szkód w mieniu czy też interes zdrowia i bezpieczeństwa publicznego.
W przypadku konieczności ograniczenia szkód powinna to być osoba poszkodowana lub władze gminy, natomiast w przypadku potrzeby wyeliminowania zagrożenia dla ludzi powinny to być władze wykonawcze gminy/miasta. Wniosek o zezwolenie powinien zawierać wszystkie informacje wymagane w artykule 56 ust. 6 ustawy o ochronie przyrody. Są to:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy;
2) cel wykonania wnioskowanych czynności;
3) opis czynności, na którą może być wydane zezwolenie;
4) nazwę gatunku lub gatunków, których będą dotyczyć działania, w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje;
5) liczbę lub ilość osobników, których dotyczy wniosek, o ile jest to możliwe do ustalenia oraz termin realizacji zezwolenia;
6) wskazanie sposobu, metody i stosowanych urządzeń do chwytania, odławiania lub zabijania zwierząt albo sposobu zbioru roślin i grzybów lub sposobu wykonania innych czynności, na które może być wydane zezwolenie, a także miejsca i czasu wykonania czynności oraz wynikających z tego zagrożeń;
7) wskazanie podmiotu, który będzie chwytał lub zabijał zwierzęta;
8) wskazanie informacji o stosowaniu alternatywnych zagrożeń;
9) wskazanie zagrożeń wynikających z realizacji wnioskowanych czynności.
Wnioski o wydanie zezwolenia na umyślne płoszenie wilków mogą być składane także prewencyjnie, w przypadku pojawiania się zwierząt przez relatywnie dłuższy czas lub niezachowywania przez niektóre osobniki tego gatunku właściwego dystansu do człowieka, zwierząt gospodarskich lub zabudowań. W przypadku składania wniosków o takie zezwolenie niezbędne jest wskazanie osób realizujących te działania (z imienia i nazwiska) oraz miejsca wykonywania czynność związanych z płoszeniem (numery ewidencyjne działek, miejscowość, gmina). Fakt stwarzania przez zwierzę zagrożenia powinien być dokładnie udokumentowany, np. w postaci zdjęć, nagrań z fotopułapek, notatek służbowych z wizji terenowych, przyjęcia zgłoszeń telefonicznych, czy otrzymywanej korespondencji). Dokumentacja ta powinna zostać dołączona do wniosku, zaś wskazane we wniosku argumenty powinny być konkretnie sprecyzowane. W pierwszej kolejności należy dokonać ustalenia, czy zwierzęta, które pojawiają się w obszarach zabudowanych są rzeczywiście wilkami, a nie zdziczałymi psami, co ma niestety ma często miejsce. W przypadku potwierdzenia, że obserwowane zwierzę to wilk, możliwie jest wystąpienie do tut. organu o wydanie zezwolenia na jego płoszenie lub odłów i wywiezienie do najbliższego kompleksu leśnego. Należy ustalić, w jakiej kondycji zdrowotnej jest wilk, gdyż często sprawcami szkód są pojedyncze osobniki, dotknięte świerzbem. Jest to bolesna dolegliwość prowadząca do powolnej śmierci zwierzęcia. Choroba sprawia, że taki osobnik, nie mogąc sprawnie polować na zwierzynę płową, podchodzi w pobliże siedzib ludzkich w poszukiwaniu pokarmu łatwiejszego do pozyskania. Konieczne jest ustalenie, czy w najbliższej okolicy miejsc, w których widywany był ten osobnik, nie są wyrzucane resztki pokarmu z gospodarstw domowych w pobliżu zabudowań, mogące zwabiać zwierzęta lub nie funkcjonują tzw. nęciska. Odpadki powinny być składowane w pojemnikach na odpady zabezpieczonych przed dostępem zwierząt. Mieszkańców należy także poinformować o konieczności ochrony i zwiększenia nadzoru nad psami i innymi zwierzętami gospodarskimi, przebywającymi w gospodarstwach, poprzez zamykanie ich w pomieszczeniach lub zagrodach. Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 września 2015 r. (K 20/14) „Obowiązkiem właściciela jest zatem dbałość o swój majątek i podejmowanie starań w celu jego ochrony. Dlatego jedną z przesłanek wyłączających odpowiedzialność Skarbu Państwa jest brak zgody poszkodowanego na zrealizowanie działań zapobiegawczych na jego terenie. Właściciel lub użytkownik mienia przewidując możliwość wyrządzenia szkody przez zwierzęta objęte ochroną gatunkową, w pierwszej kolejności sam powinien podjąć stosowne czynności, zmierzające do uniknięcia szkody lub zminimalizowania jej rozmiarów.” Rekomenduje się, aby nie przetrzymywać długotrwale psów na łańcuchach, zwłaszcza w porze nocnej. Nadmieniam, że puszczanie psów bez możliwości ich kontroli i bez oznakowania, umożliwiającego identyfikację ich właściciela lub opiekuna jest zakazane. Zakazem objęte jest także puszczanie psów luzem w lesie.
W przypadku, gdy przyczyną wydania zezwolenia jest konieczność ograniczenia poważnych szkód we wniosku należy wskazać, w jaki sposób na danym terenie zabezpieczane są hodowle (w szczególności te, w których powstają szkody), czy mieszkańcy zwracali się w ostatnich latach do właściwego regionalnego dyrektora ochrony środowiska o pomoc w zakresie współdziałania i zabezpieczenia mienia, jak również jakie zostały odnotowane szkody wraz z informacją, czy zostały one zgłoszone do regionalnego dyrektora ochrony środowiska. Zgodnie z art. 126 ustawy o ochronie przyrody właściciele zwierząt mają możliwość uzyskania odszkodowania z tytułu powstałych strat. Szkody te szacowane są zgodnie z zapisami rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 8 lutego 2018 r. w sprawie szacowania szkód wyrządzonych przez niektóre gatunki zwierząt objęte ochroną gatunkową (Dz. U. z 2018 r. poz. 645). Do wniosku o zezwolenie warto dołączyć protokoły z szacowania szkód oraz w przypadku nieubiegania się o odszkodowanie podać przyczyny takiej decyzji. W 2020 r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie rozpatrzył 134 wnioski o odszkodowania za szkody spowodowane przez wilki, w tym 11 z obszaru powiatu elbląskiego. Ostatnie zgłoszenie z tego terenu miało miejsce na początku listopada 2020 r.
W piśmie z 11 marca 2021 r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie przedstawił powyższe informacje wszystkim wójtom, burmistrzom i prezydentom miast z terenu województwa warmińsko-mazurskiego."
- czytamy w nadesłanej do nas informacji
Łukasz Nosarzewski
Napisz komentarz
Komentarze